De hooirollen zijn alweer opgehaald en nu hebben we een geheel kaal ruïneveld. De Siamees heeft alle muizen die hun kop boven het maaiveld durfden te steken, te grazen genomen. Andere wilde dieren zijn er nu niet, een kaal weiland levert voor herten en vossen blijkbaar niets op. Nu moet er afwisselend zon en regen komen, zodat er in september nog een keer gemaaid kan worden. Dat Lui qui décide, daarboven, het even weet.

Verder maakte ik een buitenrit met twee grote en zes kleine meisjes. Twee paarden en zes heel kleine pony's. Dat was een leuk gehoor, achter me: trippel trippel trippel trippel trippel, anderhalf uur lang. Waar een paard twee passen zet, maken zij er zes. Ze lieten zich niet ontmoedigen.

Zondag zagen we nog men-demonstraties. Dat dreunde heel wat harder. Die menners krijgen het voor elkaar een tweespan Ardenners tussen die kegels door te laten denderen zonder dat het balletje valt. Bijzonder knap. Oei, wat zou ik hem zitten te knijpen in zo'n wankel karretje, zonder enig contact met het paard. Niks voor mij, mennen. Ik zit er liever op dan dat ik erachter hang, al moet ik toegeven dat ik ook nog nooit óp een Ardenner heb gezeten. Dat moet ook wel een bijzondere ervaring zijn, wie weet komt dat er nog wel eens van, gewoon omdat een mens alles eens moet proberen in zijn leven. Nou ja, bijna alles.