Er stonden deze keer heel wat nieuwe paarden bij Sophie. Niet echt nieuw, maar wij kenden ze nog niet omdat de meeste in de zomer ergens ver weg hebben gelopen. Nu zijn ze voor de winter dichterbij gehaald, dat is praktischer voor de verzorging. Er waren wat drachtige merries, een hengst, en een paar veulens van dit jaar, plus een merrie van 2009.
Pompompom. Mooi dier. Moeder volbloed Arabier, vader ... Bij het onderwerp 'vader' werden zulke twijfelende gezichten getrokken dat we concludeerden dat dit een volledig onbekend merk moest zijn. Maar het resultaat was mooi gebouwd. Met een mooi hoofdje, heel lief. En vriendelijk, een eigenschap die wij heel belangrijk vinden.
Wat zijn eigenlijk de eigenschappen die onze eigen paarden zullen moeten hebben? Om te beginnen hoeven het geen springkampioenen te zijn. Als er bij het buitenrijden eens een boom over de weg ligt moeten ze er wel over durven en kunnen, maar heel hoog hoeft echt niet. Ze moeten kunnen wat een paard van nature kan: lopen, rennen, springen, maar niet excessief. Gezond en fit, dat is eis 1. Betrouwbaar, eis 2, wat tevens fijn in de omgang betekent. Mooi is eis 3, en voor mij is dat een Arabisch volbloed. Voor R moet het een maat groter en wat steviger gebouwd zijn, het is niet de bedoeling dat zijn benen er onderuit steken, maar het mag zeker geen groot lomp paard zijn; groot is gewoon nergens voor nodig, vinden wij.
Gezien de maat die het merrietje uit 2009 nu heeft, wordt dat een precies goed model voor R. Voldoet aan alle eisen. Het enige dat er aan het dier mankeert, is dat het pas tweeënhalf jaar oud is en nog niet ingereden. Verdorie. Net als Kdo destijds. Nog even geduld. Pompompom.
Ik kan het me alleen altijd zo goed voorstellen, hoe het gaat worden. Dat lukt mij nu meteen, direct.