We zijn even druk. Olivier kwam vanochtend zwelen harken en vanavond heeft hij gebaald met de petite botteleuse, die het nog steeds behoorlijk goed doet, mits je nergens aankomt. Zijn grote angst is dat er ergens in het binnenste van la petite een palletje verschuift of een moertje losraakt en dan doet ze het niet meer. Midden in de hooitijd! Een ramp!

Maar het ging ook dit jaar goed. La petite ratelde en zwatelde dat het een oordeel was, en afgezien van Oliviers potentiële nachtmerrie gebeurt het hooien dit jaar zonder stress, dankzij het weer. De voorspelling is droog en zonnig voor nog minstens acht dagen. Tijd zat. Voor een keer geen race tegen de klok of liever de barometer: vlugvlug, tot na donker doorwerken, het hooi moet naar binnen want het onweer kan elk ogenblik losbarsten, schiet op, schiet op, het gaat regenen. Niets ervan.

We stapelden, maar lieten de baaltjes met een gerust hart op het land liggen. Eerst bijkomen, eten en douchen, pas morgen laden en in de schuur opstapelen. Relaxt.

De overkant leverde dit jaar 327 balen op, allemaal voor ons. Bovendien hebben we er nog 300 van Philippe gekocht, die we dit keer ook zelf van het land halen. Ook die moeten in de schuur van Le Paul gestapeld worden, maar ook daarvoor is er tijd genoeg. Alles bij elkaar hebben we voldoende om de winter mee door te komen. Geen stress, alleen even druk.