logo
 

Comfort food

In tegenstelling tot gisteren, toen het de hele dag motregende, goot het vandaag. Niet normaal meer. Doorweekte jassen, broeken, sokken, laarzen. Modder, mest en drup. Er zijn dagen dat er met het platteland gewoonweg niets te beginnen valt.

wolken

We luchtten nog een keer het huis, waar een 'warmtekanon' (dat klinkt gevaarlijk maar eigenlijk is het maar een héél klein schattig geel kanonnetje) de wanden en de vloer droog staat te blazen, voerden de paarden, die nu uit zichzelf hun heil zoeken in de boxen, wensten de bouwopzichter die ons - onder overhandiging van een XXL bodywarmer en stevige sporttas met bedrijfslogo - fijne feestdagen kwam wensen, 'van hetzelfde', en weken uit naar de grote stad.

Eerlijk gezegd zijn we niet echt helemaal in de stad geweest, alleen maar in het winkelcentrum aan de rand van Arlon. Voor ons is dat al heel wat, zoveel winkels bij elkaar. Druk was het niet, best verbazend in deze kerstcadeautjestijd.

Het belangrijkste doelwit was de Hema. Ik ben van oorsprong geen enorme Hemafan, maar hoe langer we in het buitenland wonen hoe leuker het wordt om er af en toe een expeditie naar te ondernemen. Vooral in deze tijd van het jaar. De Hema betekent: degelijke hoeslakens, het model theeglazen dat ze 25 jaar geleden ook al hadden, knutselspulletjes voor de kleinkinderen, wenskaarten zonder Franstalige humor.

Maar vooral ook: comfort food. Dropbielsjes. Salmiakkogels. Stroopwafels. Gevulde koeken. Botersprits! Op de terugweg sloegen we bij AgriVance nog een nieuw warm fleecedekentje in en wat extra pakken stalvlas voor de paardenboxen. Het goot onderwijl gewoon door.

Thuis op de bank met een dekentje om, met een glas geurige thee en sprits, in de wetenschap dat de paarden droog kunnen staan als ze dat willen. Ziezo. Het was geen minivakantie op de Canarische eilanden, maar we kunnen er weer een tijdje tegen.


En waar is de rest? Hier en in het archief

design © 2024 - powered by InR