We waren net van plan eindelijk eens een ritje te maken toen Sunshine liet weten dat ze Gygy wilde komen ponyen (met Jay). Dat trof, dan konden we samen gaan, en om Kir niet alleen achter te laten blijven, kon R dan mooi ook Kir ponyen (met Titan). Omdat iedereen weet dat mijn handen al in de knoop raken met twee teugels, laat staan dat ik ook nog een touw met daaraan een veulen zou kunnen hanteren, kwam het goed uit dat er voor mij geen veulen te ponyen was. De ponyers oefenden even in de roundpen en we vertrokken.
Het ging uitstekend. Kir had het principe snel door. Daar Harissa als ze voorop gaat, altijd wel een keer of wat wil schermutselen, hoefde ik mij onderweg ook niet werkeloos te voelen. Het was een leuke rit met tegen het eind een familiefotomomentje. Het was de eerste keer dat we met alle vijf de paarden uit waren. We konden voor een keer gewoon het hek achter ons open laten.
Weer thuis kwam Sunshine met het idee om dit jaar met Jay mee te doen aan een Extreme Cowboy Race. Dat klinkt gevaarlijk maar ik wist al wel wat het inhoudt. Dat wordt trainen, want er zijn verschillende onderdelen die Jay nog niet onder de knie heeft, maar Sunshine kan dat wel. Zelf bemoei ik me met trainen voor het komende enduranceseizoen met Harissa, maar we maken wel de training van Jay hier mee en gaan vanzelfsprekend mee naar de wedstrijd.
Verder waren er opeens militairen met voertuigen bij de ruïne en toen ik ging vragen wat ze in de zin hadden (ik ben wel introvert maar nieuwsgierigheid overwint alles), zeiden ze geruststellend dat ze kwamen oefenen en dat we ons dus geen zorgen hoefden te maken als we de komende nachten schoten horen in het bos. O? Okee. Van maandag op dinsdag komen ze nog een keer. Vooruit maar, zolang ze maar beloofden om de paarden niet bang te maken met hun gedoe.
De rest van de middag besteedden we aan het omzagen van een eik in het ruïneveld waar de paarden de schors rondom afgeknaagd hebben. Dat moest in drie keer omdat hij weigerde meteen om te vallen. Daarna de gezaagde blokken wegkruien en takken slepen tot het donker werd.
Op een of andere website moest ik mijn leeftijd invullen: ik ben 63. Zelf vind ik dat heel moeilijk te geloven.