Vanochtend kwam de post door de sneeuw gereden tot aan de voordeur (denk niet dat onze vaste postbode een stukje gaat lopen), met een pakje. Wat vreemd, ik had toch niets besteld. Maar het was echt wel voor ons. Qua maat en vorm was het een pakketje ontwormmiddelen uit Ierland, die zijn ook altijd zo degelijk ingepakt, maar die zijn veel zwaarder. Wat kon het zijn?

Yes! We zijn gered. Het is zo dat wij ons graag douchen met spons en zeep (nu weet u het). Maar badsponzen zijn hier moeilijk verkrijgbaar, soms hebben ze ze bij de Spar, soms tijdenlang niet, en erg goed van kwaliteit zijn die dingen in elk geval niet. Maar geen nood, af en toe brengt de bekende J te A, als zij naar S komt, een paar goede mee van de Kruidvat zodat wij weer even vooruit kunnen. Alleen deze kerst sloeg de griep toe. Geen J te A thans te S, geen spons. We deden het met de over-de-datum oude exemplaren maar fijn douchen was dat niet. Ach, er zijn ergere dingen (hoewel niet veel), en dan moeten we maar een paar maanden niet te veel onder de mensen komen, bijwijzevanspreken.

Maar nu: hey presto! We kunnen ons weer in de beschaafde wereld vertonen, en dat maanden- en maandenlang. Misschien wel jarenlang, gered van sociaal isolement.

En er was bovendien een bonus. Onze favoriete soorten! Bitterkoekjes én bokkenpootjes! Het kan niet op (figuurlijk gesproken dan want de eerste bres is er al in geslagen bij een heerlijk kopje espresso). Met de groeten uit A, en dank aan J te Aldaar.