Het blijft kwakkelen, met regenachtige sneeuw of sneeuwachtige regen. Vrijdag gingen we er toch maar op uit, om de paarden wat afwisseling te geven en HiRise voor het eerst aan de wereld buiten de omheining voor te stellen. Met onze andere veulens hebben we dat vanaf de eerste levensdag probleemloos gedaan, gewoon loslopend mee, maar steeds samen met hun moeder. Nu was Kir mee, maar het was toch afwachten of HiRise wel zou volgen, dus om te beginnen maar even een halstertje om. Het is hem nog ietsje te groot, maar het veulenhalster past hem al niet meer.

Eerst bleef hij steeds dichtbij R. Hij liep netjes mee, ook zonder aarzelen door de greppel heen. Het beekje, dat was eerst wel een uitdaging. Het is maar een paar centimeter diep maar hij is dat niet gewend, dat opeens de bodem beweegt. Bij het wijzen hoe het moest, kreeg R natte voeten maar HiRise niet want die sprong er uiteindelijk over. Daarna moest men natuurlijk ook weer terug. Daarbij maakte hij zo'n reuzensprong dat hij R omver kreeg, maar geen schade voor mens of dier. Volgende keer zal het waarschijnlijk vanzelf gaan.

Even later dan los, zonder touw, het was een gok hoe hij zich zou gedragen maar eens moest het toch worden geprobeerd. Hij kachelde zonder op of om te zien het bos in, heel kalm alsof het niets bijzonders was.

Pas toen we weer bijna thuis waren, kreeg hij opeens door dat hard rondrennen goed mogelijk is wanneer er geen halstertouw aan je vast zit. Hij scheurde wat rondjes, kwam netjes mee terug binnen de omheining en dat was het voor de eerste keer.

Morgen weer, sneeuw of geen sneeuw.