Vrijdag kwam Olivier met een vraag. Welke ontwormingsmiddelen wij gebruikten, want Kir was zo mager geworden en ondanks zijn wormmiddel (twee maanden geleden) en liters voer per dag bleef het tobben. We overlegden even maar niet lang: breng haar maar. Dus korte tijd later kwam ze aan een touw achter zijn brommertje aantrippen.

Inderdaad mager, plus een wond aan het been die weliswaar de goede kant op gaat maar wel verzorging nodig heeft. Bij Olivier staat ze de hele dag in de wei zonder toezicht, maar hier kunnen wij tenminste op haar letten. Niet dat we alle paarden in de omgeving waar wat mee is willen opvangen maar Kir heeft uiteraard een speciaal plekje.

De eerste avond en nacht zetten we haar nog even alleen achter een draadje maar sinds vanmiddag lopen alle paarden bij elkaar. Het komt er op neer dat ze de hele dag in hun boxen staan wachten tot het koeler wordt en ze de wei in kunnen, als de vliegen en dazen slapen. Harissa en Gygy samen in een box, Jay alleen, Kir en oom Titan samen. Hij heeft zijn rol als peetvader meteen weer opgepakt en beschermt het scharminkel als de tantes met kwaaie oren op haar afkomen. Verder beschouwt Kir de box waar ze vorig jaar met Paprika gestaan heeft als 'veilig'. Zo'n wurm moet ook maar zien dat ze zich aan de nieuwe situatie aanpast.

Ons herkende ze nog wel. Het is een lief diertje. R heeft haar gemeten: 1,34m, dat is 1 cm kleiner dan Gygy toen ze bij ons kwam. Maar ze is heel wat lichter. We voeren haar elke dag bij uit de zakken voer die Olivier heeft gebracht. De tandarts is vanochtend geweest en heeft de tanden OK verklaard, het wormmiddel is toegediend, en nu is het een paar dagen afwachten of het werkt. Dat moet al snel zichtbaar worden, dat wil zeggen dat de ribbetjes geleidelijk onzichtbaar worden. We houden het in de gaten.