Zon zon zon, en wind. Buiten eten kon niet vanwege de wind. Ik maakte sushi, niet zo netjes gelukt als voorgaande keren, terwijl het juist part of the fun is om de rolletjes op esthetische wijze te presenteren. Ook was er een restje ijs, laten we dat even opmaken, nou, R weet ijs altijd wel degelijk esthetisch verantwoord op te dienen, maar poeh zeg, voortaan geen ijs toe meer voor ons, in elk geval niet na sushi. Veel te veel suiker, en de helft van de ingrediënten op de verpakking klinkt als restproduct van de aardolieindustrie. Moet ik soms ijs zelf gaan maken? Gisteren wel uitjes en radijsjes gezaaid, my first moestuinexperiment, in potten. Klein beginnen en afwachten of het opkomt.

Het vliegjesseizoen is begonnen. Zijn het knaasjes? Het leek een ander soort treitervliegjes, het waren er in elk geval heel veel. De paarden in de berm laten grazen was te doen, dankzij het feit dat we lange halstertouwen hebben, maar dan nog dansen de snertbeestjes in een wolk om je hoofd.

Ik vang elke dag ettelijke teken bij de paarden, ook bij HiTime, en laatst ook al een bij Océ.

Verder nog steeds in lock-down. Terug van de wekelijkse boodschappen las ik onderweg op de bordjes dat de zwijnenpestverboden zijn verlengd tot 14 mei. Tssss, zwijnenpest. Dat vonden we vorig jaar heel wat. Zomaar het bos niet in mogen, de helft van al onze mooie ruiterpaadjes ontoegankelijk. Meer dan 60 000 hectare bos omheind, geen bosbouwers, geen toeristen, geen hotelgasten, geen scouts, geen jagers, wat een ramp voor de economie van de regio. Pfff, pinda's. Nee, dan corona. Nu mag niemand meer waar dan ook naar toe. Hoewel, per vandaag mag een kort buitenritje officieel weer, in het belang van de gezondheid van het paard, een diersoort die beweging nodig heeft. Maar niet te ver. Morgen maar eens kijken of we de weg nog weten in het bos achter het huis.

Vrijdag, dan is er kans op een buitje. Hoop doet leven.