Hoe meer tijd verstrijkt tussen twee logjes des te minder er te loggen lijkt. Want wat was er de afgelopen tien dagen eigenlijk voor bijzonders? Ik zou het niet weten.

O wel. De videur kwam het ministation leegzuigen. Dat was voor het eerst sinds de installatie, meer dan acht jaar geleden, dus dat mag toch wel vastgelegd. Groot materieel.

Na afloop konden we de put weer vol laten lopen met de slang uit de regenwatercontainers, vier kuub.

Ook een mijlpaal: R ging met Le Willy praten over een onderhoudsbeurt voor ons trekkertje. No problem, hij komt hem binnenkort opladen. We gaan het zien.

Goed: dankzij de welkome regen groeide alles geweldig. Dat betekent wekelijks grasmaaien, en de paarden kunnen met de crossbaan erbij een poosje vooruit zonder dat de draad in het ruïneveld hoeft te worden verplaatst.

Minder goed: de ventilator is toch niet geluidloos geworden met de keramische lagers. In het begin wel, maar al gauw niet meer. Brrroembrrroem. Wat nu.

Wel goed: ik hervatte mijn fietstraininkjes. Eerst kwam de covid tussenbeide, daarna drie maanden bloedheet weer, gevolgd door tien dagen regen, maar nu kan het weer, althans tot de volgende hittegolf. Het ging nog best.

En we gingen er weer eens op uit met zijn vieren. Ik bewonder R dat hij daar geen been in ziet met in elke hand een paard, maar zelf zegt hij dat HiRise altijd prima meekomt.

Verder bracht ik vanwege het weer heel wat tijd door in de keuken. Bananencake, gevulde aap, vruchtencake, bitterkoekjes, tapenade, pesto, hummus, pickles, nectarine- en bramenjam. Dat is zo ongeveer het repertoire, maar er kan altijd meer bij natuurlijk.