Afgelopen zaterdag begon goed. Opstaan met 3,5°! Heerlijk fris, het allereerste begin van de herfst. Vorige week al aangenaam weer, niet te warm en niet te nat, zodat we een paar mooie ritjes konden maken met J te A, Titan en Harissa, met ook weer enkele goed gelukte filmpjes.

Bij dergelijke nachttemperaturen kon meteen het winterdekbed te voorschijn gehaald, de ventilator de kamer uit, lange mouwen en lange broeken aan, paarden in de ochtendzon zonder knaasjesgekriebel, de eerste herfstverkleuringen, de walnoten beginnen te vallen. Ik was er helemaal aan toe.

Tijdens het verjaardagsritje spotte Harissa dichtbij huis iets dat ritselde, en dankzij haar zagen we een flink hert met gewei voorbijrennen. Laat op de avond, als we de paarden uit de crossbaan halen, zijn er heel veel sterren. Gisteren en eergisteravond hoorden we een hert burlen, niet ver weg, waarschijnlijk aan de overkant van de Rue des combattants. Dat was voor het eerst voor ons. Mooi vind ik het niet klinken maar het is wel een uniek geluid.

Overige mijlpalen. De hibiscus bloeit, vier knoppen maar liefst. Dat is sinds hij in 2015 geplant werd één keer eerder gebeurd, maar toen was het door de droogte zeer snel over, en nadat we hem in mei vorig jaar hadden verplant leek het weer niets te worden. Hij ziet er nog steeds niet uit met zijn gele blad maar dit is toch een hoopvol teken.

Verder voorzagen we de graspollen achter het huis van een gaashek zodat ze niet meer over het pad hangen en we niet de hele herfst en winter met ons hoofd in de druppels en de spinnewebben lopen. Ook snoeide ik de pioenrozen en dekte ze af, knipte de kornoelje in model en de stephanandra in het gareel, en dergelijk klein onderhoud meer. Al het tuinafsnoeisel afgevoerd in de bramen.

Kortom. Allemaal fijn herfstwerk. Maar vandaag, grmblll grrrmbl, werd het opeens weer 25°, zomertemperaturen. Zweet. Knaasjes. Ik ben er tegen.